تبیین جایگاه رهبری امام خمینی(ره) در چهارچوب مفهومی حیّ بن یقظان

آرمان گرایی در هنر ، ادبیات ، فلسفه و ... به شکل های متفاوتی در متون ادبی تجلی کرده است. در اندیشه های فلسفی و عرفانی،کسانی چون ابن سینا ، ابن طفیل و سهرودی این کمال جویی را در قالب داستان های فلسفی، تمثیلی و رمزی به نام حیّ بن یقظان به تصویرکشانده اند. این داستان ها شرح عروج آدمی به یاری حی بن یقظان به جاودانه های حیات تألّه است. این مقاله ضمن بررسی و تحلیل حقیقت حی بن یقظان به تعیین عینی آن می پردازد و بیان می دارد که تبلور حقیقی آن در وجود انبیای عظام و در رأس آنها پیامبر اکرم(ص) و ائمه اطهار (علیهم السلام) بوده است و ثابت می کند که بعد از آنها و در زمان غیبت کسی که توانست در میان علما و فقهای شیعه به معنی حقیقی حیات بیداری را بر دوش بگیرد و تحقق عینی حی بن یقظان باشد ؛ امام خمینی(ره) بود.که علاوه بر تعالی و رشد انسانها؛ حکومتی را که در طول تاریخ، انبیا ی کرام و ائمه ی عظام و به تأسی از آنها علماء شیعه در پی تحقق آن بودند بنیان نهد.و حکایت های تمثیلی و خیالی حی بن یقظان را که در ذهن بسیاری از مردم به تمثیلات افسانه ای و افسانه های تمثیلی تبدیل شده بود ؛ به حقیقتی عینی تبدیل نماید.